Merhabalar,
Hakan Günday'ı ilk Ziyan kitabı ile tanıdım. Ziyan kitabını aldıktan sonra daha kitabı yarılamadan tüm kitaplarının siparişini vermiştim. Piç..Azil..Kinyas ve Kayra.. Zargana ve Malafa (Hatta Malafa kitabı DOT taradınfan 1 sezon boyunca oynandı fakat ben gidemedim, bunun için çok üzülüyorum. Keşke bir daha oynansa.) Saydığım 6 kitabını da bir solukta okudum ve benim için en iyi Türk yazarlarından biri oldu kısa zaman içerisinde.İlk defa bir Türk yazarın çıkardığı tüm kitapları beğeniyordum. Tarzına, kitaptaki akıcılığına hayran kalmıştım. Sizi bir anda içine alıp, sanki siz o kitabın bir parçasıymışsınız gibi sarması da kitaplarının en güzel yanı.
Ama en son kitabı "AZ"'ı okuduğum zaman açıkcası hayal kırıklığına uğradım. Kitap o kadar çok aşırılık ve tesadüfler içeriyor ki o kadar çok şiddet öğesi var ki (sadece fiziksel şiddetten bahsetmiyorum ortada çok ciddi biçimde psikolojik şiddet de var) aslında anlatmak istediğini anlatamamış gibi geliyor. Aktarmak istediği, değinmeye çalıştığı noktalar çok başarılı ama hepsini bir kitapta anlatmaya çalışmak bir kitaba bu kadar yükleme yapmak bence çok fazla olmuş . Kitap o kadar karışık bir hal almıştı ki , bu kitaptan sanırım bir 3 kitaplık konu çıkardı.
Son bir ekleme yapmak istiyorum, normalde Hakan Günday'ın kitaplarında o kadar çarpıcı ve sizi düşünmeye sevk eden cümleler olur. Bu kitapta ise tek dikkat çeken cümle bütünü şu:
"Seni AZ tanıyorum.. AZ.. Sen de fark ettin mi? AZ dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç biri son."
Keşke kitapta adı gibi biraz "AZ" olsaymış.. Son kitabına rağmen yeni kitabını sabırsızlıkla bekliyorum.
Not: Yazara, Beni çok geç de olsa Oğuz ATAY ile tanıştırdığı için teşekkür etmek isityorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder